குரு ஒரு பாத்திரத்தை மாணவர்கள் முன் வைத்தார். அதற்குள் பெரிய பெரிய கற்களை வைத்தார்.ஐந்து கற்களை வைத்ததும் பாத்திரம் நிறைந்துவிட்டது.
குரு:- பாத்திரம் நிரம்பி விட்டதா?
மாணவர்கள்:- நிரம்பிடுச்சு
குரு :-இல்லை…!!!
(சிறு சிறு கற்களை போட்டுக் குலுக்கி பாத்திரத்தை நிரப்பினார்)
குரு:- இப்போது . . .?
மாணவர்கள்:- நிறைஞ்சிடுச்சி
குரு:- இல்லை…!!!
(அடுத்து மணலை கொட்டினார் கற்களுக்கு இடையே உள்ள இடைவெளிகளில் மணல் போய் நிறைந்தது)
குரு :-இப்போது . . .?
மாணவர்கள்:- முழுவதும் நிரம்பியது
குரு:- இல்லை…!!!
(அடுத்து நீரை ஊற்றினார் மணல் இழுத்துக்கொண்டது)
குரு:-இதிலிருந்து என்ன தெரிகிறது
மாணவன் :-முயற்ச்சி செய்தால் எதுவும் சாத்தியம்
குரு:-உண்மைதான்! ஆனால் அதைவிட முக்கியமான விஷயம் பாத்திரத்தில் முதலில் மணலை கொட்டியிருந்தால் இந்த பெரிய கற்களை வைக்கமுடியாமல் போயிருக்கும்,
நீதி: நம் மனமும் அப்படித்தான். சின்ன சின்ன விஷயங்களை மனத்துக்குள் போட்டு வைத்திருந்தால் பெரிய விஷயங்களுக்கு இடமிருக்காது சின்ன விஷயங்களுக்கு அலட்டுபவர்களால் பெரிய காரியங்களை செய்ய இயலாது.